Eşi görülmemiş işkenceden sonra uydurma işkenceden hüküm giyen adam, yaklaşık beş yıl hapis yattı. Mahkeme onu beraat ettirdi, ancak kaybedilen yıllar, zihinsel ıstırap ve işkence için sadece 50 milyon soum ödendi. Haksız kararı veren hakim hala hakim olarak kalıyor.
Cumhurbaşkanı Shavkat Mirziyoyev, Surkhandarya’daki seçmenlere “Surkhandarya halkının iftira atıldığı doğrudur” ve son yıllarda insanların sakin ve özgürce nefes almaya başladığını söyledi.
Genel olarak, herkes devlet başkanının ne demek istediğini biliyordu. Surkhandarya’da yakın geçmişte bazı güvenlik güçlerinin yetkilerini kötüye kullandığı, insan onurunu zedelediği ve birçok kişinin iftiradan dolayı uzun süre hapis yattığı sır değil.
Sariosyalı Saidmuhiddin Khalikov çilesini anlatırken, Mirziyoyev’in söylediklerinin başına geldi ve unu anlatmak zor olmadı.
Surkhandarya Bölge Ceza Mahkemesi’nin 24 Şubat 2016 tarihli kararına göre kahramanımız, Özbekistan Cumhuriyeti’nin anayasal düzenini ihlal etmek, yasadışı kamu dernekleri veya dini örgütler kurmak, isyan çıkarmakla suçlandı.
Saidmuhiddin Khalikov, 2020 yazında beraat etti. Kun.uz’a yaşadıklarını, özellikle nasıl kolluk kuvvetlerinin, adaletsizliğin, fiziksel ve ruhsal acıların hedefi haline geldiğini anlattı:
Saidmuhiddin Khalikov, “Mart 2015’te polisler beni hiçbir açıklama yapmadan sokaktan aldılar” dedi. “Önce arabam arandı ve bölge merkezine götürüldüm.” Beni suçlamak için hiçbir sebep yokken, beni anonim vatandaş olarak kaydettiler ve gözaltında kalabilmem için beni bir “daydokhana”ya (İçişleri Bakanlığı’na bağlı rehabilitasyon merkezi) yerleştirdiler.
İnsanlara uygulanamayacak şekilde tedavi edildi. Tamamen kayboldum. Beş gün boyunca bir dakika bile oturmadım. Vücudumdan elektriği kesmediler. 24 saat içinde dört kişi gelip araştırıyor, gidiyorlar ve yerlerine dört kişi daha geliyor. Onlara dedim ki, “Kardeşler, benim yedi çocuğum var. Bana hedeflerinin ne olduğunu söyle” derler, “bana içinde ne olduğunu söyle”.
“Dosanov’u tanıyor musun?” diye sordum. sordular. Hayır bilmiyorum dedim, elektriği açtılar ve açtılar… Yani tanımadığım birini tanıştırmak için bütün gün vücuduma elektrik verdiler. Sonunda, “Dosanov’u öldürdüm” dedim. “Dosanov yaşıyor” dediler. Aksi takdirde, ona söyledim, bana ne olduğunu anlat. Tamamen bitkindim.
Sonra Dosanov’u getirdiler. Öyle talimat verdi ki, insanın imanı sarsılır. Bu yüzden boynuma bir “kardeşlik” takmak istediler. Eğer yapmazsan, kardeşini, damadını ve oğlunu getireceğiz. “Sadece o zaman dikkatimize geldi. Beni neyle suçlarsan onu itiraf edeceğim.” Dosanov’la anlaştım.
Daha sonra Surkhandarya’dan Taşkent’e, sorguya çekildiğim İçişleri Bakanlığı’na götürüldüm. İlginç bir şekilde bakanlık müfettişleri benimle 5-10 dakika konuştular ve ağır bir madde almaya zorlandığımı fark ettiler. “Biz aptal mıyız?” Ben suçlu değilim.
“Ne yapabilirim, Surkhandarya’da doğruyu söyledim, bana inanmadılar. 5 gün işkence gördü. Şimdi sana yalan söylüyorum ve senin de bana inanmayacağını düşündüm.”
O gün özel bir uçakla Surkhandarya’ya geri gönderildim. Masum olduğuma ve serbest bırakılabileceğime ikna olmuştum. Ama onu hastaneye geri götürdüler. Bu seferki işkence daha da büyüktü.
5 ay daha Termez’de tutuldu. Sariosyalı bir adamı taşıyan otobüs götürüldü. Onları 20-30 yıldır görmedim. Beni dövdüler ve aleyhime tanıklık ettiler. Sanki Emir benim, biri sağ elim, diğeri sol elim. Bana ölmememi söylediler. Bu talimat üzerine tutuklandım.
Surkhandarya Bölge Ceza Mahkemesi tarafından 8 yıl hapis cezasına çarptırıldım. 2 yılımı Chirchik’te, 3 yılımı da Sherabad semtinde geçirdim.
Yıllar içinde, ceza infaz kurumlarının başkanlarına masumiyetimi itiraf ettim. 2020 yılına kadar davam gözden geçirilecek.
Kaşkaderya bölge mahkemesine söyledim: Kalbimde bir yara var. Bu yara kıyamete kadar devam edecektir. Çünkü oğlum gibi çocuklar beni yatırdı ve futbol oynadı. Vatanımın huzuru için her şeye hazırım. Ama çocuklarım okula gidemedi. Birini vatan haini, dine hain olmakla suçlamayı hayal edebiliyor musunuz?
Birinin çocuğu dua etmek için Rusya’ya gitse endişelenirim. Anne babasına dikkatli olmasını, kaybolmamasını, sapkınlıklar olduğunu, burada namaz kılmayı öğrensin derdim. Ama korktuğum bir madde yüzünden tutuklandım.
En ihtiyacım olduğu zamanda çocuklarım babasız kaldı. Üç kızım büyüdü.
Geçen yıl 9 Haziran’da Kaşkaderya Bölge Ceza Mahkemesi sabıka kaydım olmadığı için suçsuz olduğuma karar verdi ve rehabilitasyon yoluyla beni beraat ettirdi.
Tanrıya şükür, yeni politikanın doğru olduğunu söyledi. Yaşadığım sürece başkanımızı kutsuyorum. Sadece ben değil, çocuklarım, torunlarım dua ediyor. Ailem ve ben böyle iğrenç bir şeyden kurtulduk.
Ben beraat edeli bir yıldan fazla oldu. Çocuklarımın maddi ve manevi acı çektiği, dışarı bile çıkamadığı beş yıl haksız yere hapsedildim… Bu acıyı unutmak zor.
Bu davalar ve maruz kaldığım fiziksel işkenceler için tazminat talep ettim. 750 milyon soum maddi, 750 milyon soum manevi tazminat davası açtım.
Mahkeme, Sarıyosiya ilçe maliye dairesi aracılığıyla devlet bütçesinden 50 milyon soum manevi tazminat ödenmesine karar verdi.
Ama 5 yıl önce Rusya’da bir atılımla çalışıyordum ve yıllık gelirim 15.000 dolardan az değildi. Sadece parayı getirmedim, bir banka aracılığıyla aileme gönderdim. Yıllar önce, bir yıl önce kazandığımdan birkaç kat daha az aldığım para, beş yıllık acımın telafisi olabilir mi?
Çağın gerisinde kaldım, çocuklarım küçüktü, iş bile kuramıyorum.
* * *
Kaşkaderya Bölge Yargıtay’ının 9 Haziran 2020 tarihli kararında, Khalikov davasında hakimin bir takım hukuk normlarına uymadığı belirtiliyor.
Bakın, bir grup masum insanı ciddi suçlamalardan mahkum eden Azam Normahmutoviç Sayfitdinov hâlâ yargıç. Halen Cizzak Bölge İdare Mahkemesi hakimidir.
Khalikov ve diğer sanıklar beraat kararında beraat etti. , bu örgütlerde aktif olarak yer alıp almadığını, aşırı dinci, ayrılıkçı, köktendinci veya diğer yasaklı örgütlere katılıp katılmadığını belirtmedi.
Sonuç olarak, bir kişi mahkeme veya kolluk kuvvetleri tarafından verilen bir karar veya soruşturma sırasında yapılan bir hata nedeniyle zarar görürse, eylemleri gelecekteki faaliyetlerini etkilemediği sürece karar vericiler sorumlu tutulmayacaktır. hayat hikayeleri acıtır.
Haksız yargıçlar, kirli kolluk kuvvetleri sisteminden kurtulmak için gerçekten etkili ve işleyen kurallar oluşturmanın zamanı gelmedi mi?
Bunu yapmaya, insanların hayatlarını kırmaya, kaderlerini değiştirmeye, bu acı çeken insanlar pahasına çalışmaya ve geçimini sağlamaya devam edecekler mi?
İzomiddin Pulatov,
Kun.uz muhabiri.
İllüstratör ve editör: Fakhriddin Hotamov.
